معرفی و نقد فیلم Drive + تیتراژ
فیلم رانندگی (Drive) توسط نیکلاس ویندینگ رفن کارگردان دانمارکی در سال 2011 با بودجه‌ای بالغ بر 15 میلیون دلار ساخته شد. کارگردانی که نزدیک 10 فیلم را در کارنامه دارد و با ساخت فیلم رانندگی جایزه بهترین کارگردان جشنواره کن 2011 را هم به دست آورد. سخن اول این است که با چه فیلمی طرف هستیم؟ یک فیلم با موضوع رانندگی و پر زد و برخورد با اتوموبیلهایی شیک و پر سرعت؟ نه! فقط این نیست. این چیزی نیست که سازندگان فیلم به بیننده ارائه کنند. بدون شک بیننده از دیدن این فیلم احساس رضایت خواهد کرد. از هر نظر که به فیلم نگاه کنیم نمره بدی به آن نمی‌توانیم بدهیم. بازی‌های در خور توجه بازیگران فیلم، به طور خاص رایان گاسلینگ نیز باعث بهتر دیده شدن فیلم است. در کنار اینها صحنه‌پردازی، شخصیت پردازی، انتخاب خوب بازیگران، فیلمبرداری خیلی خوب (که خود من فیلمبرداری فیلم رو بسیار پسندیدم گرچه هیچ جا از خوبی آن مطلبی نخواندم!) و انتخاب خوب موسیقی‌های آن را هم از یاد نبریم.
داستان فیلم بر خلاف نام آن فقط مختص رانندگی و سرعت نیست. در سکانسهای ابتدایی فیلم با شخصیت اصلی و روند داستان آشنا می‌شویم. سکانس اول: راننده (رایان گاسلینگ) کنار پنجره پشت به اتاق مشغول تماس با فرد یا افرادی است که مشخص می‌شود سارق و خلافکارند و راننده دارد با آنها درباره روشهای فرار و شیوه‌های کاری خودش صحبت می‌کند. سکانس بعدی، صحنه تعقیب و گریز است. راننده دو سارق را از چنگ پلیس فراری می‌دهد. مهارت، هوش و البته خونسردی راننده در این سکانس به خوبی مشهود است. در همین سکانسهای ابتدایی، بیننده با نقش اول فیلم و روش کاری او آشنا می‌شود. راننده (که در فیلم هیچ اشاره‌ای به نام او نمی‌شود و گذشته‌اش هم برای مخاطب پوشیده باقی می‌ماند) جوانی‌ست تنها، مرموز، ساکت و کم حرف (تا آنجا که تا مجبور نشود حرف نمی‌زند) با خلال دندانی که همیشه گوشه لبش است و البته یک کاپشن که پشتش نقش یک عقرب زرد بزرگ است. به نوعی این عقرب اشاره به داستانی مجزا و پایان‌بندی این داستان هم دارد. کم حرفی او شاید نکته مثبت شخصیتش است. تمام گفته‌ها و ناگفته‌هایش در اعمال و رفتارش بارز است. نیازی به گفتن‌های بیهوده ندارد. کما اینکه در رابطه عاطفی خودش هم بسیار کم حرف است و دیالوگهای رد و بدل شده بین او و آیرن بسیار کوتاه و مختصر است. این آرامشش در گفتار و حتی حرکات و راه رفتنش، با ماجراهایی که درگیر آن است و در آینده درگیر خواهد شد کاملا متضاد است. شخصیت راننده برای بیننده کمی رمز‌آلود و مبهم است.
در ادامه راننده را می‌بینیم که در محله‌ی جدید خودش با همسایه‌اش آیرن (با بازی خوب کری مولیگان) روبرو می‌شود. راننده به مرور به آیرن علاقه مند می‌شود و با همان نگاه و رفتار آرام، تمایل به انتقال علاقه به آیرون دارد و البته موفق هم می‌شود. زندگی‌اش کمی از روزمرگی خارج می‌شود. اما آزادی شوهر آیرن از زندان راننده را درگیر مسائل و مشکلاتی جدید می‌کند. مشکلاتی که در آنها فقط بر راننده بودن خودش نمی‌تواند تکیه کند و مجبور است دست به قتل حتی بصورت وحشیانه بزند. در حین مواجه با مشکلات جدیدش قهرمان آرام و خونسردمان را می‌بینیم که ترس و یا هیجان در چهره‌اش پیدا می‌شود. مانند صحنه‌ای که در کلوپ شبانه و در حین صحبت با باعث و بانی مشکلاتش از شدت هیجان می‌لرزد... یا صحنه‌ای که در متل و کنار زن سارق و پولها نشسته است و ناگهان شلیک گلوله‌ای سر زن را منفجر می‌کند. راننده درگیر بازی‌ای خطرناک شده است... بازی‌ای که شروعش کمک به شوهر آیرن است. شوهر آیرن باید برای تسویه حساب با گروهی خلافکار دست به سرقتی بزند. راننده برای کمک به او (و بیشتر کمک به آیرن و پسرش) به او پیشنهاد می‌کند که راننده‌اش شود. با همان شرایط همیشگی. گروه خلافکار نیز او را وارد بازی می‌کنند. اما حین سرقت اتفاقاتی می‌افتد که پیش بینی نشده بودند. سرقت از پیش برنامه ریزی شده بوده و پشت همه قضایا دو فرد سرمایه‌دار هستند که روابط کاری هم با صاحب کار راننده (صاحب تعمیرگاه) دارند. برنی رز و نینو. بازی فوق‌العاده خوب Albert Brooks را نیز در نقش برنی رز فراموش نکنیم. که بخاطر بازی در فیلم نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مکمل مرد هم بود. (کن)
داستان فیلم از روی یک رمان کوتاه از جیمز سالیس برداشت و اقتباس شده است. نکته خوب و جالبش برای ما این است که نویسنده‌ی این فیلم یک ایرانی است. حسین امینی. گرچه منتقدان زیادی (خصوصاً منتقدان خارجی) داستان فیلم و روایت و حتی دیالوگهای آن را چندان قوی نمی‌دانند و برخی مانند تاد مک کارتی داستان را نخ نما و پیش پا افتاده توصیف کرده‌اند اما انصافا با داستان بدی هم روبرو نخواهیم بود. داستان فیلم شاید ناب و تک نباشد و نشانه‌هایی از قصه‌های تکراری و داستانهای کلیشه‌ای هم در آن باشد اما از آنها به اندازه‌ای فاصله دارد تا بیننده را مجذوب خودش کند.
صحنه‌های اکشن و رانندگی و در کل ساخت فیلم هم بسیار جالب و واقعی از آب در‌آمده است. تا آنجا که منتقدی انگلیسی آنها را بسیار زیبا توصیف کرده و آنها را بی شباهت به صحنه‌هایی مصنوعی و بد برخی فیلمها می‌داند. نمره‌ی این منتقد به فیلم 4 از 5 بوده است. فیلم نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلاب هم بود که البته جایزه به آن تعلق نگرفت. سازندگانش نیم نگاهی به گرفتن اسکار هم داشته‌اند.
شخص خودم از تماشای فیلم لذت بردم. به دوستداران و علاقمندان سینما توصیه می‌کنم فیلم را تماشا کنند. فیلمی که پیش روی ماست استثنایی نیست اما خوب و خوش ساخت است. بدون شک عیب و حتی گاف‌های سینمایی هم دارد اما این بحث این مطلب نیست.
معرفی کلی فیلم:
Drive
کارگردان: Nicolas Winding Refn
بازیگران: Ryan Gosling – Carey Mulligan – Bryan Cranston – Albert Brooks - Ron Perlman - Christina Hendricks
نویسنده: حسین امینی
موزیک: Cliff Martinez
فیلمبردار: Newton Thomas Sigel
فروش فیلم: بیش از 75 میلیون دلار
وبسایت فیلم: www.drive-movie.com
این تریلر برای افراد زیر 15 سال مناسب نیست. فیلم دارای درجه R است.
لینکهای دانلود:
در لینک زیر نیز می‌توانید نقدی کامل و خوب نوشته شده بوسیله‌ی محسن مطلب‌زاده را درباره‌ی فیلم مطالعه کنید:
http://adambarfiha.com/?p=6340
در کلیپ زیر می‌توانید تیتراژ ابتدایی فیلم را ببینید. شاید بهانه‌ای شود برای تماشای کامل آن.
از لینک زیر می‌توانید موسیقی زیبای تیتراژ اول فیلم را با حجم 8 مگابایت دانلود کنید:
و از لینک زیر هم می‌توانید این فیلم زیبا را با حجم 600 مگابایت دانلود کنید:
منابع:
مطالب مشابه: