آیا می‌دانید که می‌توانید به وبسایتی مثل فیس بوک وصل باشید و حتی نام آن را در نوار آدرس مرورگر ببینید اما در واقع در سایت واقعی فیسبوک نباشید؟! برای درک و فهمیدن چرایی این موضوع باید بیشتر درباره‌ی DNS بدانید.

DNS در حقیقت ستون و پی ریز شبکه‌ی جهانی وب یا همان World Wide Web (WWW) است که همه روزه از آن استفاده می‌کنیم. DNS در پس زمینه و بدون دیده شدن به طور دقیق مشغول تبدیل اسم وبسایتها برای خوانده شدن توسط انسان از کدهای خواندنی برای کامپیوتر می‌باشد. یعنی اعداد و ارقامی که کامپیوترها می‌خوانند را به حروفی قابل خواندن برای ما درمی‌آورد.

 

DNS Servers 

 

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ

» نام دامنه و آدرس آی پی

DNS مخفف عبارت Domain Name System است. نام دامنه (Domain Name) همان آدرسهای خواندنی توسط انسان هستند که ما با آنها سرو کار داریم. یعنی همان آدرسهای اینترنتی. برای نمونه نام دامنه‌ی سایت گوگل Google.com است. یا دامنه‌ی بلاگفا، Blogfa.com. همه‌ی ما برای مشاهده‌ی یک سایت، نام دامنه‌ی آن سایت را در نوار آدرس مرورگر وارد کرده و سایت را می‌بینیم.

با این حال کامپیوتر شما درک نمی‌کند که Google.com چیست. در پشت صحنه، اینترنت و دیگر شبکه ها از آدرسهای آی‌پی عددی استفاده می‌کنند (Internet Protocol). بنابراین دامنه‌ی گوگل در آدرس آی‌پی 173.194.39.78 درون اینترنت قرار گرفته است. اگر این آی‌پی را در نوار آدرس مرورگرتان وارد کنید، سایت گوگل باز خواهد شد.

 

 

 

کاربر برای راحتی و قابل فهم بودن، از نام دامنه برای ورود به یک سایت استفاده می‌کند. به خاطر سپردن و استفاده کردن از google.com خیلی ساده‌تر از IP آن است.

DNS شبیه یک دفترچه تلفن است. نام دامنه‌ی قابل فهم به انسان را مقابل اعداد قابل فهم برای کامپیوترها قرار می‌دهد.

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ

» مراکز DNS

سرور و مرکز DNS، نام دامنه‌ی سایتها را با آی‌پی آنها تطبیق می‌دهد. یعنی اگر شما نام دامنه‌ی Google را در نوار آدرس وارد کنید، کامپیوتر شما با مرکز و سرور DNS فعلی شما تماس می‌گیرد و آی‌پی این نام دامنه را از مرکز می‌پرسد. بعد از اینکه سرور به کامپیوتر آی‌پی را گفت، کامپیوتر سراغ آی‌پی رفته و سایت گوگل باز می‌شود. اتصال به آی‌پی توسط کامپیوتر و در پس زمینه انجام می‌شود.

 

DNS Severs 2 

 

سرورهای DNS ای که شما استفاده می‌کنید احتمالا توسط ISP در اختیار شما گذاشته شده اند. اگر از روتر استفاده می‌کنید احتمالا کامپیوتر شما از روتر به عنوان DNS استفاده می‌کند. اما در اصل روتر از سرور DND ارائه شده توسط ISP استفاده می‌کند و درخواستها را به آن سرور می‌فرستد.

کامپیوترها حافظه های نهانی را به تاریخچه‌ی DNS اختصاص می‌دهند. بنابراین ارسال درخواست برای سرور DNS برای هر بار باز کردن سایت گوگل انجام نمی‌شود. هنگامی که کامپیوتر یک نام دامنه را با یک آی‌پی مشخص کرد، آن را به خاطر می‌سپارد و به این ترتیب با سرعت بیشتری سایت باز می‌شود. چون برای دفعات بعدی نیازی به ارسال درخواست به سرور نیست و کامپیوتر از حافظه‌ی نهان استفاده می‌کند.

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ

» نگرانی های امنیتی

برخی ویروسها و یا برنامه‌های مخرب و جاسوسی اقدام به تغییر آدرس سرور DNS شما می‌کنند. به این ترتیب کامپیوتر شما درخواست ها را به یک سرور DNS دیگر که به وسیله‌ی شرکت و افراد خرابکار ایجاد شده است ارسال می‌کند. این سرورهای خرابکار، می‌توانند آی‌پی سایتهای مشهور و محبوب را با آی‌پی های متفاوتی نشان دهند که می‌تواند آی‌پی سایتی اجرا شده توسط یک خرابکار باشد. برای مثال اگر آدرس فیسبوک را در نوار آدرس وارد کنید، کامپیوتر آی‌پی را از سرور تقلبی می‌پرسد و به محلی که آن سرور می‌گوید می‌رود. و حتی ممکن است در نوار آدرس نیز آدرس Facebook.com را ببینید. اما در واقع در سایتی دیگر باشید.

 

 

 

برای رهایی از این مشکل باید حواستان به تمامی نکات امنیتی که همه روزه به گوشتان می‌رسد باشد. آنتی ویروس بروز، آنتی تروجان بروز و دیگر اقدامات امنیتی آیتم مهمی محسوب می‌شود. و حتما به پیغام خطاهای گواهینامه‌ی بین المللی سایتهای مشهور (https - SSL) و حساس توجه کنید. به طور نمونه اگر به سایت بانکی وارد شدید و پیغام عدم تمدید این گواهینامه را مشاهده کردید، می‌توانید به آدرس سایت شک کنید! ممکن است آن سایت تظاهر به بانک بودن کند.

همچنین نرم افزارهای جاسوسی می‌توانند از فایل Host سیستم استفاده کنند تا سرور DNS را نادیده بگیرد و کاربر را به سایتهای مشخص شده با آی‌پی های دیگر ارجاع کنند. به همین دلیل در ویندوز 8 به طور پیش فرض امکان مسدود کردن فیسبوک و دیگر سایتهای مشهور در فایل Host وجود ندارد.

 

» پیشتر مطلبی با عنوان ویرایش و گرفتن پشتیبان از فایل Host ویندوز ارسال شده است. پیشنهاد می‌کنیم آن را هم مطالعه کنید.

 

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ

» استفاده از سرورهای DNS دیگر

همانطور که اشاره شد، سرور پیش فرض شما از سوی ISP یا شرکت ارائه دهنده اینترنت شما تعیین شده است. اما شما می‌توانید این سرور را (با دلایلی منطقی البته!) تغییر دهید. دوتا از سرورهای مهم و محبوب، OpenDNS و Google Public DNS هستند.

 

 

 

برخی اوقات می‌توانید از این روش برای سرعت بخشیدن به اتصالات اینترنتی خودتان استفاده کنید. اما دقت داشته باشید که انتخاب یک گزینه و سرور نزدیک و سریع، مهمترین بخش قضیه است. به طور نمونه اگر ارائه دهنده اینترنت شما از یک سرور نزدیک و سریع برای شما استفاده میکند اما شما آن را به سروری دورتر مثل Open DNS تغییر دهید، ممکن است اتصال شما به سایتها کندتر شود.

 

» با سرور Open DNS امکان فیلتر کردن سایتها را نیز دارید. به طور نمونه اگر نخواهید سایتی مستهجن با مرورگر سیستم باز شود، این فیلتر را فعال می‌کنید و به جای سایت مورد نظر، صفحه‌ی مخصوص گوگل (Blocked) باز می‌شود. و سرور Open DNS نیز آی‌پی سایت مذکور را با آی‌پی صفحه‌ی پیغام Blocked تعویض می‌کند.

 

این بود توضیحی کلی درباره‌ی DNS و مراکز پاسخگویی رایانه ها. اما روش انجام این کار را باید به برنامه های حرفه ای بسپارید. برای این منظور به لینک زیر رفته تا روش تغییر سرور را مشاهده کنید.

» روش تغییر دادن سرور DNS اینترنت

منبع

مطالب مشابه:

pic pic pic
دانلود کتاب آشنایی با اینترنت مخفی کردن IP از دید هکر ویرایش و گرفتن پشتیبان از فایل Host ویندوز
pic pic pic
آشنایی با SSL افزونه ای برای باز کردن تب خصوصی در فایرفاکس جلوگیری از جاسوسی کردن گوگل