طلایه داران سینمای موج نو، همان جوانانی که شور و شوق بازی بیلیارد برقی در سر داشتندپا به عرصه گذاشتند و شکوفا شدند، به قدرت رسیدند و حریف بورژوای خود را از صحنه بیرون راندند.

 

 

 

    سینمای فرانسه تا قبل از سالهای دهه پنجاه به سنت گرایی و عدم پویایی شهرت داشته است. در سالیان اول دهه پنجاه چند سینما دوست ناشناخته که به دنبال تحولی در سینمای فرانسه بودند با کمک هم مسیری نو برای این عرصه باز کردند. مسیری که سینمای فرانسه را بیشتر و بهتر شناساند و کیفیت آن را به مراتب بالاتر برد.

   تمام اتفاقات و پیامدهای این موج نو را در کتابی به همین نام نوشته ژان لوک دوئن به مرور و و ترتیب می‌توانیم مطالعه کنیم.

    کتاب را آقای قاسم روبین به پارسی ترجمه کرده اند و انتشارات نیلوفر آن را در سال 1382 به چاپ رسانده است.

    کتاب دارای 380 صفحه می باشد که در آن طی مقالاتی روند سعودی سینمای فرانسه را بعد از موج نو به روشنی توضیح می‌دهد و ما را با برخی کارگردانان و سینماگران مشهور و نامی فرانسه هم بیشتر آشنا می‌کند. نویسنده کتاب هم اثر را بیشتر بررسی و گزارش میداند تا تئوریک.

نوشته پشت جلد کتاب:

    در سال 1958 چند جوان عاصی خسته از سینمای سنتی بر آن شدند تا سینمای فرانسه را متحول کنند، متعقد بودند که سینا زیادی آکادمیک شده است. گدار، شابرول، تروفو – سه تفندگدار معروف – پیشاهنگ بودند در این حرکتی که عنوان جنبش موج نوی سینمای فرانسه به خود گرفت.

   مؤلف کتاب، ژان لوک دوئن، محقق و سرپرست مجله تله راما، با گردآوری مطالب و نیز مصاحبه با اصحاب سینمای دیروز و امروز فرانسه کارنامه ای فراهم آورده است از شکل گیری و رواج سینمای موج نو و اثرات و تبعات آن طی یک دوره 25 ساله (از آغاز تا 1984) و از این طریق نشان میدهد که حاصل درآمد این تجربه در فرانسه نیز در جهان، چه بوده است.

   همکار و همیار دوئن در این کتاب گی هنه بل بوده، محقق و مدرس سینما و صاحب تألیفات متعددی در این زمنیه و نیز مدیر انتشارات Septieme Art و از 1978 تا کنون عهده دار نشریه CinemAction است.